Asociaal leenstelsel

Vanaf studiejaar 2015-2016 zal de overheid geen geld meer geven om hbo en wo opleidingen te volgen, de basisbeurs zal volledig verdwijnen. In plaats daarvan zal er een leenstelsel komen, waarmee jongeren geld kunnen lenen wat ze vervolgens voor 100% terug moeten betalen. Dit is zeer ongewenst.

Veel mensen vinden het sociale leenstelsel een goed idee. Zo zei Bram van Ojik, fractievoorzitter van GroenLinks: ‘Nu betaalt de bakker mee aan de studiebeurs van de toekomstige advocaat. Dat is onnodig en oneerlijk.’ En zo komt er ook meer geld vrij, wat geïnvesteerd wordt in goed onderwijs. Ook wordt er gezegd dat hoger opgeleide mensen meer gaan verdienen, dus kunnen ze ook meer betalen.

Het klinkt logisch dat je niet voor iemand anders gaat betalen, maar dat is juist een groot gedeelte van ons overheidsbeleid: Je steunt elkaar. Als iemand veel geld verdient, vindt hij het misschien onzin om zoveel belasting te betalen, hij betaalt immers voor die luie donders die geen werk hebben. Alleen verandert deze vaak van gedachte op het moment dat hij zijn baan kwijt raakt en hij dit geld zelf hard nodig heeft. Op dezelfde manier betaalt de bakker van nu voor de advocaat van morgen, die toekomstige advocaat betaalt namelijk misschien wel voor het kleinzoontje van die bakker.

Nu is het opmerkelijke dat deze wijziging ook door linkse partijen gesteund worden, die zijn namelijk meestal voor gelijkheid en tegen alles wat de kloof tussen rijk en arm vergroot, wat nou precies is wat deze wijziging zal doen. Nederland is, volgens onderzoek van de overheid, het land met de meeste studenten met ouders met lage opleiding. Op dit moment, met studiefinanciering, is het al gewoon dat je met een schuld van ongeveer vijftienduizend euro afstudeert, maar straks zal je zitten met een schuld van twee keer zoveel, als je geluk hebt (volgens het nibud kost studeren ongeveer tienduizend euro per jaar).  En dit zal studenten waarvan de ouders niet bereid zijn in te springen enorm afschrikken, volgens het Centraal Planbureau zullen 7700 mogelijke hbo’ers en 3000 mogelijke wo’ers besluiten niet te gaan studeren.

Er wordt gezegd dat er hiermee geld vrij zal komen voor beter onderwijs, wat klopt, maar alleen op korte termijn. Op lange termijn zal dit tot een afname van inkomstenbelasting leiden, doordat minder mensen gaan studeren en er dus minder verdiend wordt. Daarom is het beter als deze investering met het huidige systeem wordt gedaan, waardoor afgestudeerden beter zijn opgeleid, waardoor zij meer gaan verdienen, waardoor zij meer belasting betalen, wat weer geïnvesteerd kan worden in betere opleidingen enzovoorts. Dit blijft natuurlijk niet eeuwig doorgaan, maar volgens Lodewijk Asscher zijn er door het gebruik van robots steeds minder laagopgeleide mensen nodig en juist steeds meer hoogopgeleide, dus dit kan een langdurig, positief gevolg hebben.

Het klopt ook dat hoger opgeleide mensen meer gaan verdienen, maar zij dragen al in grotere mate toe aan overheidsgeld, zij zitten immers in een hogere belastingschijf. Als je wil dat rijkere mensen meer gaan betalen, doe dit dan niet door ook de mensen te straffen die helemaal niet meer gaan verdienen na hun opleiding. Er zijn per slot van rekening ook hoogopgeleiden werkloos, volgens het UWV is het aantal hoogopgeleide, werkloze jongeren bijna verdubbeld in 2012 (wat de meest recente cijfers zijn) terwijl het totaal aantal werkloze jongeren maar met 30% steeg. Verhoog dus de inkomstenbelasting op hoge inkomens in plaats van om de opleidingen enorm duur te maken.

Ons systeem berust erop dat we voor elkaar betalen, in de hoop dat dit voor ons (land) iets oplevert in de toekomst. Desalniettemin is hier ineens geen bereidheid meer voor bij opleidingen, waardoor minder mensen gaan studeren. Dit alles zorgt ervoor dat de overheid geld misloopt van mogelijk hoog afgestudeerden, wat ze ook in de verbetering van het onderwijs hadden kunnen stoppen, het hele doel van deze maatregel. Vergroot de kloof tussen arm en rijk niet en stop het asociale leenstelsel. 

Uiteenzetting gameverslaving (2)

Gamen is leuk, maar te veel gamen kan ook

Sjoerd Weide

De NOS heeft dit jaar een stuk op zijn website gezet met daarin een aantal schokkende feiten: zo blijkt 1,5 procent van de jongeren tussen 13 en 16 jaar verslaafd te zijn aan online gamen, wat ongeveer 12.000 kinderen zijn. Terwijl in 2013 slechts 426 jongeren voor gameverslaving behandeld zijn. Er zijn jongeren die 18 uur per dag gamen, die buiten de gamewereld geen vrienden hebben en die zelfs niet meer naar school gaan om te gamen.

Volgens verslavingszorg Noord-Nederland is iemand gameverslaafd als deze obsessief is over games en het gamen en belangrijke dingen als persoonlijke hygiëne en persoonlijke contacten verwaarloost. Hoewel deze definitie simpel klinkt, is het dat niet. Zo is het goed mogelijk dat een verslaafde excuses gebruikt als huiswerk, sport, ouders of andere dingen om maar tijd vrij te kunnen maken om te gamen. Hierdoor is het mogelijk dat de omgeving het niet eens doorheeft. Ook kan iemand die in mindere mate verslaafd is, bijvoorbeeld waarbij deze zichzelf niet verwaarloost, nog steeds grote problemen zoals lagere cijfers of te weinig slaap ondervinden door zijn verslaving.

Ontstaan

Gameverslaving kan op verschillende manieren ontstaan. De waarschijnlijk meest bekende wijze is door sociale druk van andere gamers, hierbij wordt een gamer door (online) vrienden, medeclanleden of door de game zelf onder druk gezet om beter of meer te presteren. Vrienden willen bijvoorbeeld dat ze worden bijgehouden in het spel, zodat ze kunnen praten over het spel op hun niveau, of maken er een wedstrijd van wie de hoogste score of het hoogste level kan halen. Medeclanleden kunnen de gamer onder druk zetten door te eisen dat deze om bepaalde tijden meedoet met dingen of bepaalde mijlpalen behaalt binnen bepaalde tijd, anders wordt hij/zij uit de clan gezet. De game zelf kan je onder druk zetten door extra dingen alleen in een gelimiteerde periode verkrijgbaar te maken, waardoor de speler gepusht dit te behalen.

Een gameverslaving kan ook ontstaan door de behoefte te ontsnappen uit de echte wereld. Dit komt vooral voor bij jongeren die al problemen hadden. Games bieden namelijk een uitstekende manier om de wereld om je heen te vergeten, doordat een game vaak volledige aandacht vereist. En als je niet aan je gescheiden ouders, je ernstig zieke vriend, het feit dat je geen vrienden hebt, of je huiswerk van morgen wil denken, levert een game een goede uitweg om alles om je op niet op die dingen te focussen. Vaak ontstaat gameverslaving door een combinatie van deze twee dingen.

Oplossing

De oplossing voor gameverslaving is niet heel simpel, want gewoonweg de computers weghalen of verbieden is bijna onmogelijk, de verslaafde zal altijd wel een manier vinden en daarnaast zijn computers nodig in het huidige dagelijks leven. Zo zijn sommige scholen overgestapt op huiswerk opgeven en/of inleveren via het internet. De beste manier om verslaving aan te pakken, is te kijken naar het ontstaan: bij sociale druk moet die druk weggenomen worden en bij het ontsnappen aan problemen is het het beste om deze problemen op te lossen. Dit klinkt simpel, maar kan nog wel eens moeilijk blijken, de sociale druk is met een reden ontstaan. De problemen oplossen waarvandaan de gamer probeert te ontsnappen is meestal nog moeilijker: als ze zo ernstig zijn dat er voor verstopt wordt in plaats van opgelost, betekent dit meestal wel iets. Ook een aantal handige tips: zorg ervoor (als verslaafde zelf) dat anderen weten van je poging om van je verslaving af te komen, maak afspraken met jezelf en vertel die aan anderen, hierdoor wordt er ook een vorm van sociale druk gecreëerd om juist je gametijd te minderen. Zorg ervoor dat iemand trots op je is als je minder gamet, betrek desnoods je internetvrienden erbij, het belangrijkste is dat de gamer zelf erbij betrokken is en ook wil afkicken.

Niet alleen onheil

Dat er zo veel gegamed wordt onder jongeren heeft natuurlijk naast verslaving ook een andere reden: het is leuk. Gamen is fijn als ontspanning en hobby. Door te gamen beoefen je allerlei vaardigheden als hand-oogcoördinatie, teamwork, geheugen, gevoel voor ritme, betere sociale vaardigheden en natuurlijk je kennis van vreemde talen (vooral Engels). Zo kan ik uit ervaring vertellen dat Engels op de middelbare school goed te doen is zonder ooit een woord uit het boek te leren, maar door veel te gamen.

Er zijn steeds meer gameverslaafden en deze verslaving vormt ook echt een gevaar voor het functioneren van iemand in de maatschappij. Deze verslaving ontstaat meestal door sociale druk om meer te spelen of uit een behoefte om te ontsnappen uit de echte wereld. Met medewerking van de verslaafde zelf is deze verslaving meestal wel op te lossen, hoewel het soms veel moeite kan kosten. Ondanks dit alles is er met gamen op zich niets mis, maar is het juist een goede manier van ontspanning. Dus: Game, maar met mate.

Uiteenzetting gameverslaving

Gamen is leuk, maar dat moet het wel blijven

De NOS heeft dit jaar een stuk op zijn website gezet met daarin een aantal schokkende feiten: zo blijkt 1,5 procent van de jongeren tussen 13 en 16 jaar verslaafd te zijn aan online gamen, wat ongeveer 12.000 kinderen zijn. Terwijl in 2013 slechts 426 jongeren voor gameverslaving behandeld zijn. Er zijn jongeren die 18 uur per dag gamen, die buiten de gamewereld geen vrienden hebben en die zelfs niet meer naar school gaan om te gamen.

Iemand is gameverslaafd als deze obsessief is over games en het gamen en belangrijke dingen als persoonlijke hygiëne en persoonlijke contacten verwaarloost. Hoewel deze definitie simpel klinkt, is het dat niet. Zo is het goed mogelijk dat een verslaafde excuses gebruikt als huiswerk, sport, ouders of andere dingen om maar tijd vrij te kunnen maken om te gamen. Hierdoor is het mogelijk dat de omgeving het niet eens doorheeft. Ook kan iemand die in mindere mate verslaafd is, bijvoorbeeld waarbij deze zichzelf niet verwaarloost, nog steeds grote problemen zoals lagere cijfers of te weinig slaap ondervinden door zijn verslaving.

Ontstaan

Gameverslaving kan op verschillende manieren tot stand komen. De waarschijnlijk meest bekende wijze is door sociale druk van andere gamers, hierbij wordt een gamer door (online) vrienden, medeclanleden of door de game zelf onder druk gezet om beter of meer te presteren. Vrienden willen bijvoorbeeld dat ze worden bijgehouden in het spel, zodat ze kunnen praten over het spel op hun niveau, of maken er een wedstrijd van wie de hoogste score of het hoogste level kan halen. Medeclanleden kunnen de gamer onder druk zetten door te eisen dat deze om bepaalde tijden meedoet met dingen of bepaalde mijlpalen behaalt binnen bepaalde tijd, anders wordt hij/zij uit de clan gezet. De game zelf kan je onder druk zetten door extra dingen alleen in een gelimiteerde periode verkrijgbaar te maken, waardoor de speler gepusht dit te behalen.

Een andere manier waarop gameverslaving kan ontstaan is door de behoefte te ontsnappen uit de echte wereld. Dit komt vooral voor bij jongeren die al problemen hadden. Games bieden namelijk een uitstekende manier om de wereld om je heen te vergeten, doordat een game vaak volledige aandacht vereist. En als je niet aan je gescheiden ouders, je ernstig zieke vriend, het feit dat je geen vrienden hebt, of je huiswerk van morgen wil denken, levert een game een goede uitweg om alles om je op niet op die dingen te focussen. Vaak ontstaat gameverslaving door een combinatie van deze twee dingen.

Oplossing

De oplossing voor gameverslaving is niet heel simpel, want gewoonweg de computers weghalen of verbieden is bijna onmogelijk, de verslaafde zal altijd wel een manier vinden en daarnaast zijn computers nodig in het huidige dagelijks leven, zo zijn sommige scholen overgestapt op huiswerk opgeven en/of inleveren via het internet. De beste manier om verslaving aan te pakken, is te kijken naar het ontstaan: bij sociale druk moet die druk weggenomen worden en bij het ontsnappen aan problemen is het het beste om deze problemen op te lossen. Dit klinkt simpel, maar kan nog wel eens moeilijk blijken, de sociale druk is met een reden ontstaan. De problemen oplossen waarvandaan de gamer probeert te ontsnappen is meestal nog moeilijker: als ze zo ernstig zijn dat er voor verstopt wordt in plaats van opgelost, betekent dit meestal wel iets. Ook een aantal handige tips: zorg ervoor (als verslaafde zelf) dat anderen weten van je poging om van je verslaving af te komen, maak afspraken met jezelf en vertel die aan anderen, hierdoor wordt er ook een vorm van sociale druk gecreëerd om juist je gametijd te minderen. Zorg ervoor dat iemand trots op je is als je minder gamet, betrek desnoods je internetvrienden erbij, het belangrijkste is dat de gamer zelf erbij betrokken is en ook wil afkicken.

Niet alleen onheil

Dat er zo veel gegamed wordt onder jongeren heeft natuurlijk naast verslaving ook een andere reden: het is leuk. Gamen is fijn als ontspanning en hobby. Door te gamen beoefen je allerlei vaardigheden als hand-oogcoördinatie, teamwork, geheugen, gevoel voor ritme, betere sociale vaardigheden en natuurlijk je kennis van vreemde talen (vooral Engels). Zo kan ik uit ervaring vertellen dat Engels op de middelbare school goed te doen is zonder ooit een woord uit het boek te leren, maar door veel te gamen.

Er zijn steeds meer gameverslaafden en deze verslaving vormt ook echt een gevaar voor het functioneren van iemand in de maatschappij. Deze verslaving ontstaat meestal door sociale druk om meer te spelen of uit een behoefte om te ontsnappen uit de echte wereld. Met medewerking van de verslaafde zelf is deze verslaving meestal wel op te lossen, hoewel het soms veel moeite kan kosten. Ondanks dit alles is er met gamen op zich niets mis, maar is het juist een goede manier van ontspanning. Dus: Game, maar met mate.